Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Καλλονή Λέσβου-απροσπέλαστη για τους πεζούς ασύνδετη με τους γύρω τόπους.


Η ματιά ενός ξένου καμία φορά σε ένα τόπο μπορεί να είναι πιο ανήσυχη από αυτόν που κατοικεί σε αυτόν όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο γιατί η διαρκής επαφή με την προβληματικότητα μας εθίζει σε αυτήν και μας συμβιβάζει με την αποδοχή της ως μη αναστρέψιμη κακή πραγματικότητα.
Το πρόβλημα που βίωσα ως νεοδιοριζόμενος καθηγητής ήταν καθημερινό και αρκετά στρεσογόνο. Στο καθημερινό μου ταξίδι από το σχολείο στο οποίο εργάζομαι και βρίσκεται στο κέντρο του χωριού μέχρι το σπίτι στο οποίο κατοικώ και βρίσκεται στο διπλανό σχεδόν ενωμένο χωριό της Αρίσβης αντιμετώπισα ως πεζός τον κίνδυνο των αυτοκινήτων που κινούνται σύρριζα με το σώμα μου να γίνεται ένα «φλερτ θανάτου» που σύντομα μπορεί να καταλήξει σε «γάμο».Αυτό συμβαίνει γιατί εκτός από ελάχιστα σημεία του δρόμου η έννοια πεζοδρόμιο είναι εντελώς καταργημένη από τον πολεοδομικό σχεδιασμό του συγκεκριμένου χώρου. Το εξοργιστικό είναι ότι μαζί με εμένα την ίδια διαδρομή ακολουθούν με κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητας ,παιδιά, μαθητές ,υπερήλικες, μητέρες με καρότσια και κάθε άνθρωπος που επιθυμεί να μετακινηθεί με το μεταφορικό μέσο που η ίδια η φύση του δώρισε-τα δύο του πόδια.
Και επειδή μπορεί να θέλουμε να ζούμε επικινδύνως αυτό δε μας αρκεί θέλουμε να το μεταδώσουμε και ως τρόπο ζωής σε κάθε επισκέπτη. Η τραγωδία λοιπόν συνεχίζεται γιατί το δράμα πρέπει να κορυφωθεί. Αλλοδαποί επισκέπτες λοιπόν που στον « απολίτιστο» τόπο που διαμένουν προτιμούν να μετακινούνται πεζή ή με το ποδήλατό τους πρέπει να μάθουν να ζουν με την αδρεναλίνη στα ύψη. Η Καλλονή λοιπόν με τη Σκάλα Καλλονής που είναι και ο τουριστικός της πόλος ασύνδετα σημεία και αυτά, χωρίς πεζοδιαδρομές και ποδηλατοδρόμο. «Τι μας λες δάσκαλε» μου λέει κάποιος φίλος αυτά είναι ψιλά γράμματα εδώ δεν υπάρχει φράγκο και στην τελική εδώ είναι Ελλάδα «μην την ψάχνεις». Σε κάτι τέτοιες προτάσεις βρίσκεις το αίτιο της Κρίσης που περνάει η χώρα αλλά και τον πολιτισμό της παραίτησης που δίνει ζωή στο μίζερό της εαυτό.
Η προσπελασιμότητα για να επανέλθω στο ζητούμενο, μέσα από ένα δίκτυο πεζοδιαδρομών που θα συνδέει την Καλλονή με τα γύρω χωριά είναι ένα απλό καθημερινό δείγμα έργου που μπορεί να δείξει πόσο εύκολα μπορούμε να κινηθούμε σε αναπτυξιακές επιλογές με αποτελέσματα στην οικονομική ζωή της περιοχής , αλλά και στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων. Αν και ακούγεται κωμικό ετούτη τη στιγμή θα πω κάτι που έχει επαναλάβει κάποιος πριν από εμένα- χρήματα υπάρχουν. Το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς διαθέτει τομεακό επιχειρησιακό πρόγραμμα με στόχο την ενίσχυση της προσπελασιμότητας. Τι χρειάζεται; Πολιτική βούληση και μια ολοκληρωμένη μελέτη με στρατηγικό στόχο την ανάπτυξη της κινητικότητας των ανθρώπων της περιοχής, για να μπορέσουν να απορροφηθούν «γόνιμα» χρηματοδοτήσεις που σύντομα δε θα υπάρχουν.
Παράκληση λοιπόν στους ντόπιους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες να προετοιμάσουν πέρα από τις προεκλογικές τους αφίσες και έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό που θα μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε με ασφάλεια τις καθημερινές μας μετακινήσεις και να μη δίνουμε στον ξένο επισκέπτη αφορμές για άσχημες αναμνήσεις από τη διαμονή του στην περιοχή, γιατί η ομορφιά του τόπου και των ανθρώπων είναι απαράμιλλα γοητευτική και δεν αξίζουν τέτοια απαξίωση.

Με τιμή
Ένας περαστικός διαβάτης

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Για ένα κομμάτι ψωμί....



Παρακολουθώντας την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες με τα stage και τη διαφαινόμενη διακοπή τους μια εικόνα στοιχίζεται στο μυαλό μου.Η εικόνα αυτή μοιάζει με ελεεινό συσσίτιο τον επίλεκτων στα χρόνια της χολέρας.Η πολιτική πελατεία μαζεύτηκε και αντιδρά."Εμείς δουλεύαμε και δεν εκπαιδευόμασταν απλά στα προγράμματα σας" δηλώνουν οι εργαζόμενοι στα stage."Εμείς σας κάναμε πλάτες για να αποδείξετε πως μειώνεται η ανεργία" συνεχίζουν.
Το κόλπο είναι παλιό και πρέπει να δουλέψει!Μπαίνω από το παράθυρο και βγαίνω κυριλέ απο την πόρτα. Μια ιστορία αμαρτωλή που χαρακτηρίζει την Ελλάδα χρόνια.
Σε αυτή την αμαρτία πάντα δίνεται άφεση γιατί εξομολογείται και δικαιολογείται
Έτσι μάθαμε λοιπόν απο παιδιά ....να προσπερνάμε στο μποτιλιάρισμα απο τη λωρίδα Έκτακτης ανάγκης και όταν αντιμετωπίζουμε εμείς την ανάγκη και τη βρίσκουμε μποτιλιαρισμένη να καταγγέλλουμε τους ΑΛΛΟΥΣ.
Για να επανέλθω στο Κολόμβιο δίλημμα:Φταίνε οι πολιτικοί που μας ταίζουν ψεύτικες ελπίδες,που ανοίγουν δρόμο στην αναξιοκρατία,που εξαγοράζουν την ηθική το μυαλό και την ψυχή μας...ή φταίμε και εμείς έστω και λίγο που τα ξεπουλάμε όλα σε τιμή ευκαιρίας.
Μα οι ανάγκες είναι πολλές θα μου πείς και τι να κάνω?
Σίγουρα κανένας δε μπορεί να το αρνηθεί, αλλα σε μια κοινωνία που η συλλογική συνείδηση του γενικού καλού επικρατεί μια τέτοια ατάκα είναι δικαιολογία για να μην πολεμήσεις τον αληθινό εχθρό αλλα το είδωλό του.
Παρόλα αυτά για μια ακόμη φορά θα προσπαθήσω να καθαρίσω τη σκέψη και να φωτίσω του εγκλήματος την πλάνη που δείχνει ΛΑΘΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ.Το φως μου θα στραφεί σε όσους μας συνήθισαν ,μας εξοικείωσαν, μας χειραγώγησαν όλα αυτα τα χρόνια να τους έχουμε ανάγκη για την ανάγκη μας!!!
Ο αληθινός εχθρός μάλιστα είναι ο ίδιος και απαράλλαχτος εδώ και χρόνια και στέλνει τις ψεύτικες αναπαραστάσεις του να πολεμήσουν για αντιπερισπασμό.
Ο εχθρός λοιπόν είναι το έλλειμμα στρατηγικής ανάπτυξης της χώρας που θα δημιουργήσουν πολλές και καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας με μέλλον και ασφάλεια. Ο στόχος πρέπει να είναι πως θα πείσουμε του πολιτικούς να οργανώσουν την αναδιάταξη της παραγωγικής βάσης αυτής της χώρας και πώς θα προστατέψουν τις δουλειές με θεσμικό πλαίσιο νομικά ισχυρό και κοινωνικά δίκαιο. Με το να πουλάμε την ψυχή μας, τα όνειρα μας και τη συνείδηση μας για ένα κομμάτι ψωμί
δείχνουμε οτι για πάντα αυτή η ελεημοσύνη θα είναι αρκετή για να μας πείσει να είμαστε οι επίλεκτοι των εκάστοτε εξουσιαστών που θα μας δώσουν την" ελίτσα του καλοπιάσματος" όπως έκανε ο καπετάνιος στο πλήρωμα του στη γνωστή ιστορία και εμείς να προσφέρουμε σιωπή,ανοχή,συγκατάβαση σε ένα έγκλημα χωρίς τέλος.
Γιατί αν δε μεγαλώσει η πίτα θα τη βγάζουμε με ξεροκόμματα και θα μας βάζουν να μαλώνουμε για το ποίος είναι πιο ικανός και πιστός για να έχει δικαίωμα σε αυτο το ξεροκόμματο.
Έτσι λοιπόν σήμερα εγώ (που πήγαινα στον ΟΑΕΔ για να ρωτήσω για stage και μου λέγαν πως δεν υπάρχει τίποτα) θα έρθω σε κόντρα με αυτόυς ήταν στα stage,αύριο κάποιοι άλλοι θα κυνηγάνε μετανάστες που τους φάγανε τη δουλειά για να κονομήσουν οι εργολάβοι,μεθαύριο απεργοί στα λιμάνια θα δέρνονται με απεργοσπάστες,οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί με τους διορισμένους και τα αδέρφια μεταξύ τους για το ποιός θα κάνει χρήση του νόμου των τριτέκων για να γίνει δημόσιος υπάλληλος.
Τώρα λοιπόν που πέσαμε στη λούμπα να διαπραγματευόμαστε με το κακό την αξιοπρέπεια μας για ένα κομμάτι ψωμί,τώρα που δώσαμε χώρο στον ατομισμό και στην πάρτη μας πρέπει να δεχθούμε και τις συνέπειες.'Έτσι όλοι οι ιδιωτικοί θα βρίζουν τους δημόσιους για τα επιδόματα που κάνουν το μισθό τους αξιοπρεπή και οι δημόσιοι θα κατεβαίνουν μόνο σε απεργίες όταν τους κόβουν τα επιδόματα ( ο σώζων ευατό σωθήτω)
Αν δεν πατήσουμε γερά όλοι μαζί στα πόδια μας με την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη των ικανοτήτων και των προσόντων που αποκτήσαμε τόσα χρόνια πάντα θα είμαστε η εύκολη λεία για όσους μας πετάνε το ξεροκόμματο και τρέχουμε να το αρπάξουμε με ζήλο.
Το ζήτημα παρόλα αυτά δεν είναι η αυτονόητη ανάγκη του ανθρώπου για τίμια εργασία και επιβίωση, είναι η ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη που θα μοιράζει τα αποτελέσματα της σε όλους με δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο. Και όλα αυτά θέλουν αγώνα με θέληση αδιαπραγμάτευτη και πολιτικούς έτοιμους να ανατρέψουν την εικόνα της συνήθειας στην κατάντια της υποτίμησης του ανθρώπου και της εκμετάλλευσης της ανάγκης του για επιβίωση.


"Στη σύγχρονη σκλαβιά οι αλυσίδες είναι πονηρές αόρατες και πολλές φορές εθελούσια τοποθετημένες"

*Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.

Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

έρευνα -εργαλείο ανάπτυξης στην απαξίωση.


Σαν νέος "ερευνητής" αυτής της χώρας επιχείρησα σήμερα το πρωί να μπώ στο σύστημα ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης του ακαδημαικού ινστιτούτου με το οποίο συνεργάζομαι και είδα την παρακάτω ανακοίνωση του Συνδέσμου Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών

O Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (Σ.Ε.Α.Β./HEAL-Link), σε συνέχεια προηγούμενης ανακοίνωσής του, πληροφορεί την ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα για τα ακόλουθα:
· Παρά την ολοκλήρωση της ένταξης του έργου της οριζόντιας δράσης των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών «Έρευνα και καινοτομία στις Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες», το ΥπΕΠΘ δεν θα προχωρήσει προς το παρόν στην υλοποίηση του Υποέργου που αφορά στην πληρωμή των συνδρομών των ηλεκτρονικών επιστημονικών περιοδικών λόγω της μη ολοκλήρωσης ακόμα των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσον αφορά στην επιλεξιμότητα της εν λόγω δαπάνης.
· Με βάση την παραπάνω εξέλιξη, ο Σ.Ε.Α.Β. προχώρησε σε συντονισμένες παρεμβάσεις προς την πολιτεία, με στόχο την κατ’ αρχήν πληρωμή των εν λόγω συνδρομών από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Παρά, όμως, τις προφορικές διαβεβαιώσεις των αρμοδίων ότι η λύση αυτή θα προχωρήσει, καμία δυστυχώς ενέργεια εκ μέρους τους δεν έγινε προς την κατεύθυνση αυτή, ούτε προβλέπεται να γίνει πριν τις εθνικές εκλογές.
· Κατόπιν των ανωτέρω δεν καθίσταται δυνατή η υπογραφή των συμβάσεων με τους εκδότες/παρόχους ηλεκτρονικής πληροφόρησης, άρα και η αποκατάσταση της πρόσβασης στα ηλεκτρονικά επιστημονικά περιοδικά.


Ο Σ.Ε.Α.Β. θα σας κρατά ενήμερους για κάθε νεώτερη εξέλιξη.


απο οτι είδα οι αρμόδιες αρχές αντέδρασαν όπως μας είχαν προειδοποιήσει εδώ και καιρό.

Επιστολή πρυτάνεων για άμεση εκταμίευση κονδυλίων προς ΑΕΙ-ΤΕΙ


ελικρινά δεν το περίμενα ποτέ!
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ!

Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΩΜΑ!!!

αν περιμένουμε να βγούμε απο το τέλμα κάνοντας "οικονομία" στη γνώση τότε η καταδίκη στην καθυστέρηση και το σκοτάδι μας αξίζει και πρέπει να υποστούμε όλες τις συνέπειες.
Ποιός αποφασίζει για το τι μας αξίζει?
Κρίσιμα ερωτήματα.

  • Ειναι αλήθεια η ελεύθερη πρόσβαση στην σύγχρονη φρέσκια γνώση δικαίωμα ,ευκαιρία και δυνατότητα που δεν πρέπει να χάνεται αλλα να αξιοποιηείται?
  • Αυτή η χώρα που επενδύει?
  • Ποιες είναι οι προτεραιότητες της?
Μια προοπτική υπάρχει για την ανατροπή της μίζερης πραγματικότητας για την Ελλάδα ,να παράγει γνώση χρήσιμη για το μέλλον - απο το μέλλον.
Πολιτικές απομόνωσης της ακαδημαικής και ερευνητικής κοινότητας απο τη διεθνή γνώση είναι βαρίδια για την εξέλιξη της χώρας.
Θέλουμε μια χώρα διεθνή δύναμη στην παράγωγή γνώσης αν δεν μπορείτε να μας το εγγυηθείτε βγάλτε μας ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για κάπου αλλού ,γιατι απο το ναυάγιο της χώρας πρέπει να σωθεί η μαγιά της ελπίδας και της αναγέννησης.

ΥΓ. παρόλα αυτά το μόνο πρόβλημα μας είναι η κατάργηση του ασύλου.Η αυτιστική διαχείριση των ζητημάτων παιδείας και έρευνας οδηγεί με σιγουριά στην ασυλοποίηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

συμφωνία ανθρώπου αρμονία φύσης

Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά
Η δυνατότητα μας να βρούμε ξανά τον άνθρωπο.

Να εξυγιάνουμε το συναίσθημα και να προσπεράσουμε το εφήμερο καταστροφικό άγχος της ματαιοδοξίας μας. Ελεύθεροι χώροι,ελεύθεροι άνθρωποι...
Εαρινή ισημερία σημάδι αλλαγής που δείχνει σε ότι μπορεί να αλλάξει ότι μπορεί.
Παραθέτω μερικές εικόνες σκέψεις για τον άνθρωπο μέσα στο μελλοντικό Πάρκο του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά.
Δείτε επίσης μια προσέγγιση εξέλιξης του χώρου
http://pavloumela.blogspot.com/2009/02/blog-post_18.html

Για ότι πραγματικό κάνει μοναδικό το εναλλακτικό
πάρκο συμφωνίας ανθρώπου - Φύσης και ανθρώπου με άνθρωπο.



Φωτ. φυσική παιδική χαρά στο Faaborg Κοπεγχάγη

Το παιχνίδι ξανά πρωταγωνιστής στη ζωή των παιδιών
«Φυτοζωεί» το Περιβαλλοντικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης»

Ποδήλατα-μέσα μαζικής μεταφοράς


Φωτ. (Christianiabikes.dk) Τα χαρακτηριστικά ποδήλατα Κριστιάνια, σήμα κατατεθέν της ομώνυμης αυτόνομης κοινότητας αλλά και ολόκληρης της πόλης.

Άτομα με αναπηρία στο Πάρκο

Γιατι για κάποιους ο χώρος είναι πολυτιμότερος

<span class=
Women using mobility scooters in Ormeau Park"
Επιδίωξη μέγιστης πρόσβασης σε όλο το χώρο




εκεί που το συναίσθημα νικά κάθε αδυναμία
<span class=
Boy (with a disability) smiling and swinging in the flying fox."
A <span class=

Το πάρκο των μή προνομιούχων

"Είμαστε σημαντικοί ακόμα και όταν δεν έχουμε χρήματα"

http://farm4.static.flickr.com/3247/3064305686_20ea0bb57d.jpg?v=0

Εθελοντές


"Ξέρω οτι μπορώ να προσφέρω"

Το Πάρκο πάντα θα είναι το κομμάτι του καλού μας ευατού
<span class=
Woodlands Volunteers">

Γιατί ξέρουμε να δουλεύουμε μαζί
<span class=
Back Bay Fens Millennium Gatehouse Mulch">


Κοινωνική Επιχειρηματικότητα
Στέκια δημιουργίας αποκλεισμένων εργασιακά ατόμων(παράδειγμα ΚοιΣΠΕ Ψυχιατρείου Σταυρούπολης)


http://www.koispe.gr/images/za4.jpg

Κέντρο Ημέρας Αστέγων.
Το Κέντρο ως ένας πολυχώρος «στέκι πρώτης γραμμής» για τους συμπολίτες μας που διαβιούν στους δρόμους της.(παράδ.ΚΛΙΜΑΚΑ)
Γιατι μερικές φορές χρειάζεσαι λιγο σπρώξιμο για να σηκωθείς
<span class=

Το πάρκο μπορεί να γίνει το ΙΕΡΟ μας, ο παράδεισος , η έξοδος διαφυγής απο την " κρίση",η κρίση της εξόδου για τη διαφυγή.
Δεν είναι γραφικό να προσπαθείς να διαλέξεις ότι μπορεί να είναι καλύτερο απο το πολύ τίποτα του σήμερα.

ΥΓ .Ελπίζω Δείμο,την επόμενη βραδιά ποίησης να την κάνετε στο στρατόπεδο και όλοι οι χαμένοι ποιητές που γράψανε στιχάκια για να απελευθερωθούν απο το χώρο να γυρίσουν και να μας πούνε ένα στίχο.