Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Για ένα κομμάτι ψωμί....



Παρακολουθώντας την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες με τα stage και τη διαφαινόμενη διακοπή τους μια εικόνα στοιχίζεται στο μυαλό μου.Η εικόνα αυτή μοιάζει με ελεεινό συσσίτιο τον επίλεκτων στα χρόνια της χολέρας.Η πολιτική πελατεία μαζεύτηκε και αντιδρά."Εμείς δουλεύαμε και δεν εκπαιδευόμασταν απλά στα προγράμματα σας" δηλώνουν οι εργαζόμενοι στα stage."Εμείς σας κάναμε πλάτες για να αποδείξετε πως μειώνεται η ανεργία" συνεχίζουν.
Το κόλπο είναι παλιό και πρέπει να δουλέψει!Μπαίνω από το παράθυρο και βγαίνω κυριλέ απο την πόρτα. Μια ιστορία αμαρτωλή που χαρακτηρίζει την Ελλάδα χρόνια.
Σε αυτή την αμαρτία πάντα δίνεται άφεση γιατί εξομολογείται και δικαιολογείται
Έτσι μάθαμε λοιπόν απο παιδιά ....να προσπερνάμε στο μποτιλιάρισμα απο τη λωρίδα Έκτακτης ανάγκης και όταν αντιμετωπίζουμε εμείς την ανάγκη και τη βρίσκουμε μποτιλιαρισμένη να καταγγέλλουμε τους ΑΛΛΟΥΣ.
Για να επανέλθω στο Κολόμβιο δίλημμα:Φταίνε οι πολιτικοί που μας ταίζουν ψεύτικες ελπίδες,που ανοίγουν δρόμο στην αναξιοκρατία,που εξαγοράζουν την ηθική το μυαλό και την ψυχή μας...ή φταίμε και εμείς έστω και λίγο που τα ξεπουλάμε όλα σε τιμή ευκαιρίας.
Μα οι ανάγκες είναι πολλές θα μου πείς και τι να κάνω?
Σίγουρα κανένας δε μπορεί να το αρνηθεί, αλλα σε μια κοινωνία που η συλλογική συνείδηση του γενικού καλού επικρατεί μια τέτοια ατάκα είναι δικαιολογία για να μην πολεμήσεις τον αληθινό εχθρό αλλα το είδωλό του.
Παρόλα αυτά για μια ακόμη φορά θα προσπαθήσω να καθαρίσω τη σκέψη και να φωτίσω του εγκλήματος την πλάνη που δείχνει ΛΑΘΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ.Το φως μου θα στραφεί σε όσους μας συνήθισαν ,μας εξοικείωσαν, μας χειραγώγησαν όλα αυτα τα χρόνια να τους έχουμε ανάγκη για την ανάγκη μας!!!
Ο αληθινός εχθρός μάλιστα είναι ο ίδιος και απαράλλαχτος εδώ και χρόνια και στέλνει τις ψεύτικες αναπαραστάσεις του να πολεμήσουν για αντιπερισπασμό.
Ο εχθρός λοιπόν είναι το έλλειμμα στρατηγικής ανάπτυξης της χώρας που θα δημιουργήσουν πολλές και καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας με μέλλον και ασφάλεια. Ο στόχος πρέπει να είναι πως θα πείσουμε του πολιτικούς να οργανώσουν την αναδιάταξη της παραγωγικής βάσης αυτής της χώρας και πώς θα προστατέψουν τις δουλειές με θεσμικό πλαίσιο νομικά ισχυρό και κοινωνικά δίκαιο. Με το να πουλάμε την ψυχή μας, τα όνειρα μας και τη συνείδηση μας για ένα κομμάτι ψωμί
δείχνουμε οτι για πάντα αυτή η ελεημοσύνη θα είναι αρκετή για να μας πείσει να είμαστε οι επίλεκτοι των εκάστοτε εξουσιαστών που θα μας δώσουν την" ελίτσα του καλοπιάσματος" όπως έκανε ο καπετάνιος στο πλήρωμα του στη γνωστή ιστορία και εμείς να προσφέρουμε σιωπή,ανοχή,συγκατάβαση σε ένα έγκλημα χωρίς τέλος.
Γιατί αν δε μεγαλώσει η πίτα θα τη βγάζουμε με ξεροκόμματα και θα μας βάζουν να μαλώνουμε για το ποίος είναι πιο ικανός και πιστός για να έχει δικαίωμα σε αυτο το ξεροκόμματο.
Έτσι λοιπόν σήμερα εγώ (που πήγαινα στον ΟΑΕΔ για να ρωτήσω για stage και μου λέγαν πως δεν υπάρχει τίποτα) θα έρθω σε κόντρα με αυτόυς ήταν στα stage,αύριο κάποιοι άλλοι θα κυνηγάνε μετανάστες που τους φάγανε τη δουλειά για να κονομήσουν οι εργολάβοι,μεθαύριο απεργοί στα λιμάνια θα δέρνονται με απεργοσπάστες,οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί με τους διορισμένους και τα αδέρφια μεταξύ τους για το ποιός θα κάνει χρήση του νόμου των τριτέκων για να γίνει δημόσιος υπάλληλος.
Τώρα λοιπόν που πέσαμε στη λούμπα να διαπραγματευόμαστε με το κακό την αξιοπρέπεια μας για ένα κομμάτι ψωμί,τώρα που δώσαμε χώρο στον ατομισμό και στην πάρτη μας πρέπει να δεχθούμε και τις συνέπειες.'Έτσι όλοι οι ιδιωτικοί θα βρίζουν τους δημόσιους για τα επιδόματα που κάνουν το μισθό τους αξιοπρεπή και οι δημόσιοι θα κατεβαίνουν μόνο σε απεργίες όταν τους κόβουν τα επιδόματα ( ο σώζων ευατό σωθήτω)
Αν δεν πατήσουμε γερά όλοι μαζί στα πόδια μας με την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη των ικανοτήτων και των προσόντων που αποκτήσαμε τόσα χρόνια πάντα θα είμαστε η εύκολη λεία για όσους μας πετάνε το ξεροκόμματο και τρέχουμε να το αρπάξουμε με ζήλο.
Το ζήτημα παρόλα αυτά δεν είναι η αυτονόητη ανάγκη του ανθρώπου για τίμια εργασία και επιβίωση, είναι η ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη που θα μοιράζει τα αποτελέσματα της σε όλους με δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο. Και όλα αυτά θέλουν αγώνα με θέληση αδιαπραγμάτευτη και πολιτικούς έτοιμους να ανατρέψουν την εικόνα της συνήθειας στην κατάντια της υποτίμησης του ανθρώπου και της εκμετάλλευσης της ανάγκης του για επιβίωση.


"Στη σύγχρονη σκλαβιά οι αλυσίδες είναι πονηρές αόρατες και πολλές φορές εθελούσια τοποθετημένες"

*Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.

Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Να θυμόμαστε πάντα ότι ένας όμηρος είναι αιχμάλωτος πολέμου, όχι κάποιος που παραδίδεται -σε υποσχέσεις και ταξίματα.